به نقل از «آنا»

تصاویری از حلقه‌های مشتری منتشر شد

تاریخ انتشار: ۱۴ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۵۶۱۸۸

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، مارس ۱۹۷۹، فضاپیمای وویجر ۱ ناسا اولین عکس‌ها را از حلقه‌های اطراف مشتری گرفت. این اولین‌باری بود که کسی حلقه‌های مشتری را می‌دید. تمام سیارات بیرونی حلقه‌هایی اطراف خود دارند. اما حلقه‌های مشتری پس از اورانوس، نپتون و زحل کشف شد. از آن‌جایی که حلقه‌ها بسیار نازک و ضعیف هستند، دیدن آن‌ها از زمین با تلسکوپ‌های زمینی بسیار دشوار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حتی برای فضاپیمایی نزدیک مشتری، حلقه‌ها اساساً نامرئی هستند؛ مگر اینکه دوربین‌ها به آن‌ها از لبه یا از زاویه‌ای نگاه کنند که نور خورشید مستقیماً از آن‌ها بتابد. در سال ۱۹۷۹ کاوشگر وویجر ۱ سه حلقه را در اطراف مشتری شناسایی و تصاویری از آن‌ها تهیه کرد. مأموریت‌های فضایی دیگری مانند جونو و گالیله نیز به مطالعه آن‌ها ادامه دادند.

دوربین ردیاب ستاره در فضاپیمای جونو این منظره از حلقه‌های ضعیف مشتری را در ۲۷ آگوست ۲۰۱۶، در طول اولین پرواز نزدیک کاوشگر به سیاره ثبت کرد. این اولین نمای حلقه‌ها از داخل آن‌هاست. کمربند جبار در پایین سمت راست دیده می‌شود.

سیستم حلقه‌های مشتری، شامل سه بخش محو است: حلقه اصلی، حلقه هاله‌ای و حلقه‌ای بسیار نازک و لعاب مانند که تمامی‌شان برای نخستین‌بار توسط کاوشگر وویجر ۱ کشف شدند. حلقه اصلی، مدار دو تا از داخلی‌ترین اقمار سیاره را در بر می‌گیرد: آدراستیا و متیس. این حلقه مسطح است و ۳۰ کیلومتر ضخامت و ۶۴۰۰ کیلومتر عرض دارد و از ذره‌های کوچک و تیره‌ای تشکیل شده است.

لبه‌های داخلی حلقه اصلی نیز با حلقه هاله‌ای تداخل می‌یابد و ماهیچه محوی از مواد را مابین داخلی‌ترین حلقه مشتری و بالاترین نقطه ابر‌های این سیاره ایجاد می‌کند. حلقه دوم مانند یک ناحیه خالی دیده می‌شود؛ زیرا تیره و کم‌نور است.

با دورشدن از حلقه اصلی، به حلقه‌ای لعابی می‌رسیم؛ که شفاف‌تر و پرنورتر از دو حلقه دیگر است. این حلقه از سه منطقه تشکیل شده است: مدار سه قمر آمالتئا، تبه و آدرستیا در حلقه شفاف مشتری واقع شده است. مواد تشکیل‌دهنده این حلقه، ذره‌های گردوغبار با قطر کمتر از ده میکرون هستند و طول آن تا ۱۲۹ هزار کیلومتر دورتر از سیاره ادامه یافته است.

**چگونگی ایجاد حلقه‌های مشتری

تاریخ تشکیل حلقه‌های مشتری معلوم نیست. عده‌ای معتقدند که این حلقه‌ها از ابتدای به‌وجودآمدن سیاره همراهش بوده‌اند. اما وقایعی که فضاپیمای گالیله در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۷ به‌ثبت رساند، نشان از چگونگی تشکیل این حلقه‌ها می‌داد. طبق این داده‌ها، بقایای حاصل از سیارک‌ها و دنباله‌دار‌ها توسط میدان گرانشی قدرتمند مشتری شتاب می‌گیرند و با سرعت به قمر‌هایی که در مدار این حلقه قرار دارند، برخورد می‌کنند. سپس مواد قرمز و تیره سطح این اقمار را به اطراف می‌پراکنند. غبار‌های برخواسته آن‌قدر کوچک هستند که به‌آسانی از گرانش قمر‌های کوچک می‌گریزند و به گرد مشتری می‌چرخند.

شاید همین نیز دلیل کم‌نور و برجسته‌نبودن حلقه‌ها در سیاره باشد. این اقمار، برعکس زحل که حلقه‌هایش از یخ تشکیل شده است، از نشستن یخ روی ذرات پراکنده نیز جلوگیری می‌کنند. از آن‌جایی که مشتری سیاره پرجرمی محسوب می‌شود، قمر‌های عظیمی را تشکیل می‌دهد که آن را از داشتن حلقه‌های برجسته وا می‌دارد.

انتهای پیام/۱۱۰/

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: فضاپیما سیاره مشتری ناسا حلقه های مشتری حلقه اصلی حلقه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۵۶۱۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

میدان مغناطیسی زمین ۳.۷ میلیارد ساله است

پژوهشگران دانشگاه آکسفورد و موسسه فناوری ماساچوست (MIT) سابقه‌ای از میدان مغناطیسی زمین را کشف کرده‌اند که قدمت آن به ۳.۷ میلیارد سال قبل می‌رسد.

در مورد منشاء میدان مغناطیسی سیاره زمین که ساکنان خود را از بمباران بی‌امان ذرات باردار ساطع شده از خورشید محافظت می‌کند، بحث‌های مختلف و بلند مدتی وجود دارد.

بدون سپر محافظ زمین که همان میدان مغناطیسی آن است، ذرات باردار یا باد خورشیدی، جو زمین را از بین می‌بردند.

پژوهشگران برای تعیین زمان شکل‌گیری میدان مغناطیسی زمین، سنگ‌های باستانی حاوی آهن را در منطقه ایسوآ (Isua) واقع در گرینلند بررسی کردند.

یافتن شواهدی از منشاء میدان مغناطیسی

بازسازی میدان مغناطیسی زمین تا به امروز چالش برانگیز بوده است، زیرا فرآیند‌های مختلف زمین‌شناسی معمولا نشانه‌های حفظ شده را تغییر می‌دهند.

جالب اینجاست که کمربند بالاپوسته‌ای (Supracrustal Belt) ایسوآ استثنا‌هایی دارد. این کمربند بر پایه یک پوسته قاره‌ای قوی تشکیل شده است که سنگ‌ها را از فعالیت‌های زمین‌ساختی شدید و تغییر شکل محافظت می‌کند.

سنگ‌هایی که در این منطقه یافت می‌شوند راز‌هایی درباره استحکام و پایداری خود دارند. این به این دلیل است که ذرات آهن می‌توانند مانند آهنربا‌های ریز عمل کنند و شدت میدان مغناطیسی را در طول فرآیند تبلور سنگ حفظ کنند.

طبق بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران، سنگ‌هایی که قدمت آنها به ۳.۷ میلیارد سال پیش بازمی‌گردد، قدرت میدان مغناطیسی حداقل ۱۵ میکروتسلا داشتند. جالب اینجاست که این میزان شدت در مقایسه با امروزه که قدرت میدان مغناطیسی سنگ‌های امروزی ۳۰ میکروتسلا است، قابل توجه است.این کشف اولین تخمین از شدت میدان مغناطیسی زمین را ایجاد می‌کند.

کلر نیکولز پژوهشگر ارشد دانشگاه آکسفورد می‌گوید: استخراج سوابق قابل اعتماد از سنگ‌هایی با این قدمت بسیار چالش برانگیز است و دیدن سیگنال‌های مغناطیسی اولیه هنگامی که این نمونه‌ها را در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل کردیم، واقعاً هیجان‌انگیز بود. این یک گام واقعاً مهم رو به جلو است، زیرا ما سعی می‌کنیم نقش میدان مغناطیسی باستانی را در زمان پیدایش حیات روی زمین تعیین کنیم.

احتمال محافظت از اشکال اولیه حیات

یافته‌ها نشان می‌دهند که میدان مغناطیسی زمین در طول میلیارد‌ها سال نسبتاً ثابت مانده است. این ثبات، نقش مهمی در پیدایش و تکامل حیات در سیاره ما داشته است.

این تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که باد خورشیدی احتمالاً در دوران باستان بسیار قوی‌تر بوده است. با گذشت زمان، تقویت میدان مغناطیسی زمین ممکن است سطح زمین را از باد خورشیدی محافظت کند.

در نتیجه، اشکال اولیه حیات می‌توانستند امنیت موجود در اقیانوس‌ها را رها کرده و به سطح مهاجرت کنند.علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است بر توسعه جو ما نیز تأثیر گذاشته باشد.

این امر توسط انجماد هسته آهنی مایع زمین هدایت می‌شود. با این حال، تخمین زده می‌شود که هسته زمین تنها یک میلیارد سال پیش شروع به سخت شدن کرده است که به این معنی است که فرآیند‌های مختلفی قبل از این مرحله وجود داشته است.

در بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران آمده است: درک بهتر قدرت باستانی و تغییرپذیری میدان مغناطیسی زمین به ما کمک می‌کند تا تعیین کنیم که آیا میدان‌های مغناطیسی سیاره‌ای برای میزبانی حیات در سطح سیاره و نقش آنها در تکامل اتمسفر، حیاتی هستند یا خیر.

این یافته‌ها در مجله Geophysical Research منتشر شده است.

منبع: ایسنا 

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم